Prolog

Siedzę w tym gównie już miesiące. Nie potrafię odnaleźć prawdy. Boję się tylko tego, że dostanę jakąś chorą obsesję, a tego nie chcę. W mojej pracy nie jest łatwo. Co ja mówię?! Jest cholernie trudno. Zwłaszcza kiedy ma się 17 lat. To chore. Ile można? Nie spocznę aż nie rozwiąże tej sprawy. Mogłabym robić sto innych rzeczy, ale to była moja rodzina i nie mogę tak po prostu odpuścić. Muszę dowiedzieć się kto to zrobił i dlaczego. Nawet jeśli musiałabym kogoś zabić. Tak, wiem. Powinnam dać tą sprawę rozwikłać policji, ale oni za każdym razem mówią to samo: 'To koniec. Pogódź się z tym'. Nie chcę i nie potrafię tak żyć. Kochałam ich. Oni pokazali mi co to miłość. Mówili, że z miłości robi się głupie rzeczy. Mieli rację. Zresztą zawsze ją mieli. Pocieszali w trudnych chwilach, cieszyli z moich sukcesów. Po prostu byli przy mnie. Coraz bardziej odcinam się od ludzi. Zamykam się w sobie. Próbowali mnie chronić. Pamiętam to. Kazali zejść mi do piwnicy. Chwilę później usłyszałam strzał. Potem kolejny. Wbiegłam szybko po schodach. Zobaczyłam ich. Moich rodziców zakrwawionych i martwych. Przez okno uciekała jakaś postać. Nie widziałam jej twarzy. Słyszałam tylko jeszcze, że wróci po mnie. Zadzwoniłam po policję i pogotowie. Co dzień snił mi się ten koszmar. Codziennie wypominałam sobie, że to ja powinnam tam zginąć nie oni. Kilka dni później znalazłam ogłoszenie w gazecie. Ono rozwiało wszystkie wątpliwości. Zostałam tajną agentką.

Hej, kochani!

Witam Was w nowym opowiadaniu :D Dzisiaj to ja mam zaszczyt wstawić prolog, więc o to i jest. Blog będę współtworzyła z przecudowną Black Rainbow <33  Pierwszy rozdział wstawi BR, a kolejny ja i tak w kółko xD To tak kilka słów na początek xD Mam nadzieję, że nasze wspolne dzieło Wam się podoba :D

Pa, 

Candy.